درسال ۹۷۷ پس از ميلاد، امپراتور آلماني، اتوي دوم، قلمرو دوك نشين لوتارينگيا در مرزهاي غربي امپراتوري را به چارلز، دوك لوتارينگيا، پسر تبعيدي شاه لويي چهارم فرانسه، بخشيد. بروكسل از آن زمان مورد توجه قرار گرفت: اسقف سنت گري، كليساي كوچكي را روي جزيرهٔ كوچكي ساخت (۶۹۵). يك قرن بعد: سنت وينديسيانوس در آن جزيره زندگي مي‌كرد. هرچند گفته مي‌شود كه بروكسل با ساخت يك قلعهٔ كوچك توسط چارلز در سال ۹۷۹ درجزيرهٔ سنت گري، بنا نهاده شده‌است. وقف امپراتور كبير اتوي دوم ثبت شده‌است. دوك چارلز، زيارتگاه كوچكي را در كليساي سنت گري ساخت تا از آثار مقدس سنت گودولا حفاظت شود.
درسال ۱۰۴۱، بروكسل توسط لامبرت اول ليوون، كه يكي از كنت‌هاي ليوون بود و پس از دوك برابانت بر كشورهاي اطراف حكمراني مي‌كرد، تسخير شد. به دستور او، ديوارهاي شهر ساخته شدند. در قرن دوازدهم، اين شهر كوچك به منطقه تجاري و توقفگاه "بروژ و گنت و كلون تبديل شده بود. اين امر باعث رشد و توسعهٔ روستا و افزايش جمعيت آن به ۳۰۰۰۰ نفر رسيد. مرداب‌هاي اطراف را از بين بردند تا جاي توسعهٔ بيشتر داشته باشند. كنت‌هاي ليووين در اين زمان به دوك‌هاي برايانت تغيير نام دادند. (۱۱۸۴/۱۱۸۳) از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۹، ديوارهاي جديد شهر ساخته شد چون محدودهٔ قبلي بسيار كوچك بود: اين منطقه امروزه بنام حلقهٔ داخلي يا پنتاگون معروف است.
تا كنون نظري ثبت نشده است
ارتباطات